En nee, geen testritje zoals in “even testen voordat ik m koop”, alhoewel het weinig had gescheeld… Ik keek naar de pony die klaar stond en was vrij resoluut. “Nee, deze wil ik niet. Ik wil op 1 van de fjorden”. Een dag daarvoor, tijdens onze vakantie, waren we heerlijk, door het mooie landschap in Drenthe, aan het wandelen met de hond.Genietend van de zon en de prachtige kleuren in de bosrijke omgeving, viel mijn oog op een paar ruiters, die op fjorden een buitenritje aan het maken waren. Eerder waren we ook al een huifkar (met fjord) tegen gekomen. Mijn hartslag ging iets omhoog en voordat ik het bedacht had, zei ik tegen mijn gezin dat ze mee moesten zoeken naar de manege die toch echt in de buurt moest zijn. Google maps deed zijn ding en ik parkeerde ze op het terras aldaar. Ik stapte naar binnen en wist een plek te bemachtigen voor een buitenrit de volgende dag. Ik weet nog dat ik mij op het terrasstoeltje liet ploffen en in stilte begon te overpeinzen wat ik nou eigenlijk net gedaan had. Ik had mijn angst met het rijden nog maar net opgelost en dat ging op bekende paarden en terrein prima. Maar als ik mijn methode echt wilde testen, dan was dit natuurlijk de uitgelezen kans! En daarom deed ik het. Om mijn methode te testen maar ook om aan mijzelf te bewijzen dat ik het kon. Lang verhaal kort, het was een fantastische rit door de Drentse bossen. Inclusief een heerlijke rengalop (met onbedoelde sprong haha). Marietje (zo heette ze) deed het super. Tijdens de rit ontdekte ik uit de verhalen dat dat eerder uitzondering dan regel was haha. Soms is onwetendheid je grootste zegen, kun je je er ook niet onnodig druk om maken. Heeft toch geen zin en hindert alleen maar. Wat ik wel wist, was dat de begeleidster op een ruin reed die pas 2 keer eerder mee was geweest. Met mij durfde ze dat wel aan (hoezo?!) en of ik dat geen probleem vond. Het grappige is dat ik daar dus geen enkel probleem mee had. Geen onrustig gevoel of wat dan ook. Heel bijzonder. De euforie na die rit is niet te beschrijven, de trots die je voelt. Waanzinnig! Ik denk nog vaak aan die prachtige rit. En aan Marietje. Zij staan symbool voor mijn overwinningen en het pad dat daarop volgde. “Sometimes you just need to take the next step”.  Of zoals een bekend merk altijd zegt:“Just do it!”