“Ik was al compleet in de stress en toen zei ze dat ik nooit mocht afstappen, want dan wint je paard. Ik moest aangalopperen, maar dat lukte natuurlijk niet en toen kwam ze met een longeerzweep achter me aan. Ik stap nooit meer op hoor”
Om eerlijk te zijn was ik geschokt na dit verhaal. “Lotte” kwam naar mij toe met de korte mededeling, dat ik het laatste was wat ze nog ging proberen. Als dit niet lukte, dan zou ze haar rijbroek ritueel verbranden. Daar moest ik dan wel weer om lachen.
En weet je, ik hoor dit zoooo vaak van ruiters die “geleerd” is om maar vooral te blijven zitten bij angst of spanning. Waarna ze soms niet eens meer op durven stappen. En ik vind daar wat van. Ik vind het namelijk complete onzin en het helpt je niet. Niet op de korte en vooral niet de lange termijn.
Je negeert op dat moment de signalen van je lichaam, die aangestuurd worden door een onbewust programma. Het onderdrukken van deze signalen, zorgt er alleen maar voor dat de signalen sterker worden, zodat je gaat luisteren. Met andere woorden, hoe harder jij je angst of spanning probeert te onderdrukken, hoe erger het zal worden. Dat kan niet anders, zo is je brein nou eenmaal ingesteld.
Wat “Lotte” en ik hebben gedaan, is geen pleisters plakken op de symptomen. Ik heb haar geen nieuwe liedjes geleerd voor tijdens het rijden. Ik ben niet met een zweep achter haar aan gaan rennen en heb al helemaal niet gezegd dat ze zich niet zo moet aanstellen en gewoon door moet zetten.
We hebben wel de oorzaak opgelost. Dat onbewust automatische programma hebben we verwijderd. Kan dat dan? Ja, dat kan.
Enne, geen rituele verbranding gelukkig 😉
Ben jij op dit moment waar “Lotte” was? En ben je wel een beetje klaar met die zweethandjes, klotsende oksels en klemmende kuiten? En heb je inmiddels besloten er ook daadwerkelijk iets aan te gaan doen?
Maak dan een belafspraak om te kijken hoe mijn expertise en ervaring ook voor jou van waarde kunnen zijn.